Çанталăк çанĕ — чух ула:
Ик-виçĕ шурă пĕлĕт ластăкĕ.
Çĕртме ешерĕвлĕ вăрман,
Хăй çыранне вырнаçнă Атăл...
Куçран çухалчĕ Чулхула.
Тулли тĕнче юрри юрлас теп эп,
Юрлас теп шыв пек вăрăммăн,
Пуçлас теп: чунăмçăм, ан ватăл!..
Ан ватăл çак саманара!
Мĕнле инкек-синкек пулсассăн та:
Тусу ан йышăнтăр, савни,
Тĕшленнĕ шанчăк ӳксе вантăр —
Пĕр çавăнпах, çампах вара
Эс хур ӳстерĕн-ши ху сассунта?
Малашлăх, сăвăç, эс шанни,
Пуласлăхшăн чĕрӳ сан таптăр.
Телей — ăна хăвалани.
«Хуса çитейрĕм, тытрăм» — терĕн тĕк —
Эс чи хăрушă тыткăнта,
Санран тек нимĕн те кĕтмеççĕ...
Сарлакалан, ăс-хал ани!
Янравлă хĕлĕх, ăса перĕн те —
Кăлар, кăваррăн хыпăнтар
Чун панчине, чĕре тĕпне çит!