Çуркунне çитрĕ ĕнтĕ. Йывăçсем тутлă ыйхăран вăранчĕç. Акă пĕррехинче улмуççипе чие çырли тавлашса кайрĕç. Улмуççи хăйне пĕрмаях чи илемли тесе шухăшланă тет. Чие çырли хăйне илемлисен шутне кĕртнĕ тет. Улмуççи калать тет: «Эпĕ чи илемли, ман улмасем тутлăрах сан çырлуран!» Чие çырли пĕртте парăнмасть улмуççие: «Эсĕ хăвăн çине пăх-ха, кĕркуннеччен ларатăн хăвăн улмусене пиçтерсе. Эпĕ вара часах пиçетĕп». Вара улмуççи чие çырли çине çилленсе хурлăханран ыйтнă тет: «Кам чи илемли? Эпĕ е чие çырли?» Хурлăхан каланă тет: «Пĕлместĕп çав, пĕлместĕп. Эсĕ пуль ĕнтĕ, анчах эпĕ хама чи илемли тесе шутласа пурăннăччĕ». «Мĕншĕн?» — тесе ыйтать улмуççи хурлăханран. «Мĕнле мĕншĕн? Мĕншĕн тесен эсир çеç илемлĕ пулсан урăххисем пурте кӳренеççĕ сирĕн çине», — тесе каларĕ тет хурлăхан.
Слива йывăççи илтрĕ те тавлашăва хутшăнчĕ: «Ку тĕнчере пурте илемлĕ! Пĕтĕм чĕрчун, çын, ӳсентăран, хурт-кăпшанкă хăйсен илемĕпе çут тĕнчене илем кӳреççĕ. Çавăнпа та мĕн усси тавлашни!»
Çакăнтан вара йывăçсем урăх тавлашман тет, пурте хăйсен улми-çырлине ӳстерсе çынсене савăнтарнă тет.