«Теветкелпе ман çыпăçмасть сăмах...»1

«Теветкелпе ман çыпăçмасть сăмах...»

Николай Теветкеле

Теветкелпе ман çыпăçмасть сăмах —

Е вăл мана мухтать виçесĕр аслă,

Е раз! вăрçса тăкать тылла пуç каснăн:

Сысна çури! — тет, — сволочь! Тебе ясно!

Вара тăлт-талт туса каять тухсах.

Хăйне эп кĕртрĕм шкул программине,

Мухтарăм сăвăрса сăввисене.

Студентсене каларăм пытармасăр:

Тăрлавсăр хăй, паллах, анчах та харсăр,

Шекспир-Рембосене пĕлет пăхмасăр!

Сăнне ан тиркĕр, пăхăр тĕшшине.

Сисме пултарăр сăвă ăшшине,

Сыпса киленĕр сăрă шăршине —

Поэзире те, сăрă тĕнчинче те

Петровский-Теветкелĕн хăй пичечĕ!