Электронлă вулавăш

«Итле-ха, — тет Улай

Курсан Качакана, —

сан витӳнте шур купăста нумай.

Ăçтан туртгарнă эс ăна?»

«Хэ-хэ! — тет Качака, —

(Çи-пуçĕ хăйĕн пит яка)

Пĕлетĕн-çке, сыхлатăп эп пахча.»

«Ман пурнăç та иртет сыхлавçăра,

Анчах

Пӳрт ăш-чикки, кĕрсе кур, çап-çара.»

«Кам хушнă-ха сана кĕтсе выртма?

Ав аш нумай хума кĕлетĕнче.»

«Эс мĕн, хушатăн-и вăрра кайма? —

Пăшăрхану Улай калаçнинче, —

Ах, турăçăм! Çук, çук!

Кĕместĕп çылăха...»

«Ха-ха-ха-ха!

Кулас килет санран,

Эс юлнă пурнăçран.

Куратăн-и:

Хуçа ав кӳршĕрен тем сĕтĕрет,

Сысна анкартинче чавса çӳрет,

Кушак та кĕлетре мăр-мăр тăвать,

Аш тушкине лăскать.

Вăт çавнашкал халь самана,

Сипетлĕхе ан пĕл кăна.»

Мораль ăçта?

Вăл çук.

Анчах пур шухăш пуçăмра:

Ма кулмалла-ха Улайран?