«Юрату сӳннĕ чух пĕрисем, тен, туллин ахăлтатĕç...»1

«Юрату сӳннĕ чух пĕрисем, тен, туллин ахăлтатĕç...»

Юрату сӳннĕ чух пĕрисем, тен, туллин ахăлтатĕç.

Теприсемшĕн пулсан — сӳнсе ларĕ çап-çутă хĕвел.

Хăшĕсем тарăхса пĕрчĕн-пĕрчĕн ука вĕçне татĕç,

Тăшмансем савăнсах юрату çине çакĕç йĕвен.

Чĕлпĕртен уртăнса, арçури пек сиксе тапаланĕç,

Лекрĕ-лекрĕ! тесе тытса хупĕç хӳме-картана.

Сӳнекен юрату умĕнче ан шыра лăпкă канăç:

Юрату çуралсан та, вилсен те — асап пĕр танах!

1968, çу, 12.